Neurodivers – Ik ben wie ik ben

In reflectie op het dylexiecafé van 09-06-2021 over neurodiversiteit kwam onderstaande blog uit mijn pen. (niet uit mijn pen, uit mijn laptop, nee, niet uit mijn laptop, in mijn laptop, op het internet, uit mijn hoofd…) Ik ga een tijdje niet naar het dyslexiecafé, waarom lees je hieronder. Erg fijn is dat je altijd weer welkom bent in het café, of je er nu maandelijks bij bent of 1x per jaar. Je mag zijn wie je bent en (op intellectueel gebied) komen halen wat je wil.

Ik ben wie ik ben, hoe ik ben. Een mens die wat heeft meegekregen (nature) en wat aangeleerd heeft (nurture).

Aangeboren: dyslexie, begaafdheid, hsp (en nog een pak meer)

Aangeleerd: Ik mag niet falen, het moet perfect zijn en een diepe angst voor afwijzing.

Resultaat: Ik heb een hele periode bepaalde administratieve dingen veel te weinig gedaan voor mijn werk, waardoor ik nu keihard moet werken om het in te halen voor een kwaliteitstoets/audit.

Aangeboren: drive om te groeien, wens om in vrede te zijn.

Aangeleerd: los te laten van overtuigingen, te veranderen, groeimindset.

Resultaat: Keihard kunnen werken om tot verandering te komen. Een proces ingaan om van mindere kanten naar sterke kanten te kijken en te zorgen dat ik door mijn sterke kanten uit te breiden kom tot acceptatie of een oplossing voor mindere kanten.

O.a. door mijn dyslexie kan ik gemakkelijker in helicopterview komen. Ik kan van een afstand zien hoe de puzzel eruitziet en hoef daardoor minder te zoeken naar hoe de ontbrekende puzzelstukjes eruit zouden moeten zien. Ik ben een kei in het vinden van fouten in patronen. Al moet ik dan wel door mijn eigen weerstand om tot verandering te komen.

Wanneer ik zorg dat ik de heren Mr. Fail, Mr. Perfect en Mr. Rejection (beschreven door Marc in zijn blog) in de ogen aankijk en ze steeds meer loslaat, kom ik zelf in beweging naar waar ik wil komen. Door mijzelf (of met hulp van anderen) te motiveren om te veranderen. Wat wil ik daadwerkelijk bereiken en welke stappen neem ik om daar naartoe te komen. Eigenlijk om te komen tot mijn ware ik.

Ik ben goed zoals ik ben. Als ik goed genoeg ben zoals ik ben heb ik de power om te kunnen veranderen wat ik wil veranderen, omdat het dan nooit voelt als fout die hersteld moet worden waardoor de heren (Mr. Fail, Mr. Perfection en Mr. Rejection) weer zouden groeien.

Ik wil er ten volste van overtuigd zijn dat ik goed ben zoals ik ben. Om erachter te komen waarom dit nog niet altijd zo voelt is het belangrijk om zelfonderzoek te doen. Ik heb hiervoor de laatste tijd een hele schuur uitgemest. Een heerlijke ondersteuning was het nummer wat geschreven is door Snelle – Lars Bos: In de Schuur.

“Iedereen is ergens diep van binnen toch geboren om te winnen

Kom op jongen gooi eens olie op het vuur”

Wanneer je binnen een (school)systeem komt waarin je niet geboren bent om te winnen door een neurodivers brein, is het lastig om te geloven dat je dat wel bent. De toevoeging “ergens diep van binnen” wakkert bij mij het vuur extra aan om te ontlokken waarom “ik” mijn plaatsje binnen het systeem zou moeten verdienen, terwijl 80/85% het op een presenteerblaadje krijgt. Door mijn ervaringen heb ik wel mee mogen maken wat mijn kindjes met taalontwikkelingsstoornissen ook meemaken. Het dagelijks gevecht om bij jezelf te blijven en jezelf goed genoeg te blijven vinden. Hierdoor ben ik de logopedist kunnen worden die ik moet zijn, die ik daadwerkelijk ben. Ik heb in die zin gewonnen en ga nog veel meer winnen door nog meer te worden wie ik daadwerkelijk ben. 

“Want ik ben ook van school verbannen, ik had ook geen plannen

Ik was liedjes aan het schrijven in de schuur”

“Ik moest maar naar de mavo”, terwijl ik mij best vaak zat te vervelen bij de lesstof op de havo en alleen als een gek huiswerk aan het maken en leren was voor de talen. In die zin ben ik verbannen van het onderwijs wat ik had moeten krijgen. Een uitdagende leeromgeving waarin ik onder andere mijn executieve functies kon ontwikkelen. Dit zijn al die regelfuncties van de hersenen die essentieel zijn voor het realiseren van doelgericht en aangepast gedrag. Reactie-inhibitie (kunnen wachten/inhouden), werkgeheugen, emotieregulatie, volgehouden aandacht, taakinitiatie (het kunnen beginnen), planning/prioritering, organisatie, timemanagement, doelgericht gedrag, flexibiliteit en metacognitie (het denken over).

Ik was stukjes en gedichten aan het schrijven op mijn kamer. Vol spelfouten, maar wel met tekeningetjes, mijn gedachten aan het ordenen.  Vaak ook met open eind, het is nooit af, er is altijd ruimte voor verbetering en als het niet klaar is kan het door niemand worden afgekeurd. (Dag drie heren Mr. Fail, Mr. Perfection en Mr. Rejection, bedankt voor jullie aanwezigheid en nu heel rap weer aan de kant).

“Je bent het gezeik zat, dat komt van de zijkant

Maar jij hebt zelf toch je handen aan het stuur”

Waar ik eerst mijn gedrag zag als uitkomst van wat mij was overkomen, pak ik nu zoveel mogelijk aan waar ik invloed op heb. Ik vind het lastig om de dingen daadwerkelijk op papier te zetten van cliënten. Ik heb het wel in mijn hoofd, daar is het vloeibaar, kneedbaar en kan niemand er wat van zeggen. Mijn overtuiging dat het zonder fouten en spelfouten moet legde ik buiten mijzelf neer. “Dat komt door jarenlang de opmerkingen dat ik dom was, beter mijn best moest doen en dat ik teveel spelfouten maakte”. Er is altijd feedback gegeven op het resultaat en zo ben ik resultaatgericht gaan denken. Dit kan ik steeds meer omzetten naar procesgericht: “Mijn administratie en verslaglegging helpt mij bij het uitvoeren van mijn werkzaamheden. Dit helpt mij bij het geven van de optimale zorg, spelfouten doen er niet toe”

 “En kijk eens naar mij dan, ik doe wat jij kan

Want ik was liedjes aan het schrijven in de schuur”

Jezelf leren kennen, je eigen zoektocht afleggen, daar wordt je het gelukkigst van. Iedereen kan het op zijn/haar/hun manier. Lees Marc zijn uitgemeste schuur hier **. Ik bedoel, lees zijn zoektocht hier.

Ik ken mijzelf, ik moet soms mijn hoofd vertalen voor anderen. Ik moet ook mijn hoofd laten zien aan anderen, zodat ik begrepen wordt en mij begrepen kan voelen. Tot hoever ben jij je ware zelf en laat jij je ware zelf zien?