Dyslexiecafé een nieuw begin

Ja, waar moet ik beginnen…de dingen die ik wil doen voelen vaak te groot, waardoor ik soms liever wegkruip onder mijn dekentje dan dat ik eraan begin.

Waarom is dat eigenlijk zo vroeg ik me af. Wat sterke kanten van mijn dyslexie zijn.. het geheel zien, oog voor detail en mijn creativiteit. Het out-of-the-box-denk brein is daar onderdeel van. Heel fijn, maar niet wanneer je ergens aan wil beginnen. Dan is er ook als zoiets als het slechter automatiseren, het minder snel lezen en alles van alle kanten kunnen en willen bekijken. Dus waar begin je dan? Eén grote berg, gelukkig waren er acht stappen tijdens het dyslexiecafé óm mee te beginnen…om méé te beginnen…om mee té beginnen. Laat ik maar beginnen.

Iedereen nam zijn of haar eigen wens. Dit liep uiteen van baan gerelateerde wensen, scripties, hobby’s en aanpakken van eenzaamheid of bankhangen. Voor mij was het, het starten van een podcast bij mijn blogs. Met deze wensen in ons achterhoofd doorliepen we samen de 8 stappen beschreven door Melissa van der Zwan van Gortcoaching.

1. Maak een concreet plan

Ik wil een keer iets inspreken over communicatie is veel te wollig. Een doel zoals: Voor het volgend dyslexiecafé heb ik mijn blog ingesproken als podcast, maakt het concreet. Zo is het meer om vast te pakken en dus ook te gaan doen.

2. Blijf jezelf herinneren

Woorden vervliegen en als je er geen erg in hebt vliegen de dagen er achteraan. Dit zie ik nu zo voor me als een soort van zwerm vogels het raam uit. Wat wel blijft plakken zijn “the good old” post-itjes. Een communicatiemiddel op zich en super handig om jezelf eraan te herinneren wat je echt wilt. Een podcast maken bijvoorbeeld in plaats van tv kijken.

3. Maak het niet te klein, maar ook niet te groot

Wanneer ik denk aan iets nieuws zoals een podcast maken dan schiet de stress er al in. Doordat ik het geheel zie, zie ik ook alles wat gedaan moet worden en alle beren op de weg. Iets neerzetten wat nog niet af is, is lastig, maar wel een veel makkelijkere stap en veranderen kan altijd. Dat het niet in een keer perfect hoeft kan lastig zijn doordat de focus vaak heeft gelegen op het super goed je best doen om maar voldoende te lezen of te spellen. Als laatste wil ik hierover zeggen dat kleine stapjes best lastig zijn met maat 42, maar gelukkig hebben schoenmaat en dyslexie geen correlatie.

4. Werk met als – dan constructies

Onderzoek wijst uit dat het werken met een als – dan constructie het makkelijker maakt in lastige situaties je aan je goede voornemens te houden. Als ik zin heb om te gaan zingen, dan doe ik dat 1 liedje en ga ik verder met de podcast. Als ik wil gaan facebooken, dan ga ik eerst 5 minuten aan mijn blog werken. Als ik teveel voorbeelden wil gaan geven, dan stop ik bij 3.

5. Onderzoek jouw triggers

Een trigger is een mechanisme, dat een proces in gang zet. Dus wanneer ik de bank met een dekentje zie, dan zet ik het proces van tv kijken in gang. Wanneer ik het dekentje opgevouwen laat dan is dat minder snel. Tijdens het dyslexiecafé benoemde ieder een paar van zijn of haar triggers en er was veel herkenning. Dat triggerde een nog betere sfeer.

6. Creëer de ideale omstandigheden

Hier waren ze me even kwijt. Het ging over het leuker maken en jezelf belonen. Dus ik visualiseerde mij in een hangmat met uitzicht op een wit strand met een mocktail in mijn hand. Mocktail vind ik trouwens een raar woord, net of ik ga mokken door een staart (tail) ofzo. Doe mij dus maar een vrolijk alcoholvrij drankje. Zo kom ik dus niet in actie, wel door bijvoorbeeld te schrijven met de juiste muziek op, mijn doel voor ogen te houden en mijzelf te belonen voor de gemaakte kleine stapjes.

7. Zoek steun bij mensen om je heen

Steun zoeken vind ik zwaar klinken. Het elkaar motiveren en door uit te spreken waar je mee bezig bent ideeën laten groeien of een duwtje in de rug krijgen voelt wel erg prettig.

8. Maak het leuk!

In plaats van boos of verdrietig worden omdat je afgeleid bent, kan je het ook als functionele pauze zien als je even een rondje gaat lopen. In plaats van met een vol hoofd door te razen kan je alvast de stappen noteren die in je hoofd passeren.

Ideeën en wensen kwamen weer wat meer in beweging, er werden nog waardevolle tips uitgewisseld en we sloten af…maar we gingen toch beginnen?

Misschien is dat dyslexiecafé wel iets om mee te beginnen?

Groetjes,

Annemarie